Tien is geboren in Semarang op 14 februari 1969. Semarang is een stad aan de noordkust van het eiland Java, Indonesië. Het is de hoofdstad van de provincie Midden-Java (Jawa Tengah) en is de 5e grote stad in Indonesië. Semarang was een belangrijke haven tijdens de Nederlandse koloniale periode. De naam van de stad is ontstaan uit een samentrekking van de woorden asem (tamarinde) en arang (zelden). Haar bijnaam is “Kota Jamu” (De kruidendrankjesstad) vanwege de bekende fabrieken voor kruidendrankjes.

Toen Tien een jaar of acht was, is haar moeder een eetkraampje begonnen wat is uitgegroeid tot een restaurant wat vandaag de dag nog steeds in bedrijf is. Van kleins af aan is Tien altijd met eten bezig: ze proeft en ruikt de gerechten uit de keuken van haar moeder en helpt haar zoveel ze kan met het snijden van groenten, het fijnmalen van kruiden in de “tjobek”, roert in pannen en doet boodschappen. “De geur van kruiden en specerijen zit sinds die tijd in mijn bloed.”

10 jaar later studeert Tien “Internationale betrekkingen” aan de Universiteit “Gadjah Mada” in Yogyakarta. Ze woont op kamers achter de Kraton. Het Javaanse woord kraton is te herleiden naar het woord ke-ratu-an, dat wil zeggen de plaats waar de ratu resideert. De titel ratu is een oud Austronesisch woord voor vorst of sultan. In Yogyakarta (centraal Java) bevindt zich het Kraton Ngayogyakarta Hadiningrat (paleis van Hamengkoeboewono I dat ook nu door Hamengkoeboewono X wordt gebruikt en Puro Pakualaman (paleis van Pakualam).

Als ze 19 is komt ze naar Nederland om Economie te studeren in Amsterdam, maar door de taalbarrière stopt ze daar na één jaar mee en gaat ze eerst voldoende Nederlands leren om de colleges op de Universiteit van Amsterdam te kunnen volgen. Ze is er (gelukkig voor liefhebbers van de goede Indonesische Keuken) nooit meer teruggekeerd.

Snel na aankomst in Nederland krijgt ze een baantje in een Indonesisch afhaalcentrum en met de voor haar karakteristieke zelfstandigheid en daadkracht begint ze vervolgens een eigen afhaalcentrum (Toko Semarang) in Amersfoort. Na een tijd verkoopt ze het afhaalcentrum om zich fulltime op het moederschap te richten, maar na twee jaar begint het kookbloed weer te borrelen en gaat ze werken als kok in Spandershoeve, het enige Indonesische restaurant met een Michelin ster. Ze valt op en krijgt het aanbod om als zelfstandig werkend kok in restaurant Blauw in Utrecht te gaan werken. Alsof ze nog niet genoeg te doen heeft verzorgt ze tegelijkertijd voor vrienden en familie de catering bij feesten en partijen. Dit wakkert het vuurtje van het zelfstandig ondernemerschap weer aan en ze begint haar eigen cateringbedrijf: “Ibu Tien” (Mevrouw Tien).

Haar grote droom is echter om, net als haar moeder op Java, een eigen restaurant te hebben. De cirkel is vanaf 19 juni 2013 rond en staat ze in haar eigen keuken in pannen te roeren en eten te bereiden met naast de “gewone” ingrediënten ook liefde, passie, traditie en jarenlange ervaring.